Emotioneel, maar altijd helder en analytisch: waar veel andere schrijvers er allang voor hadden gekozen om terug te vallen op tranen & tissues, daar blijft Ten Napel via zijn personages dóórdenken over de gebeurtenissen Sebastiaan Kort, NRC Handelsblad (****) Omslag: Herman Houbrechts

Nadat Amos zijn liefde voor wedstrijdzwemmen verliest, lukt het hem niet meer zijn draai te vinden. Het leven zelf traceert de gevolgen die dat heeft voor de mensen om hem heen. Vreemden, vrienden en familie komen om en om aan het woord, en langzaam schetsen hun losse verhalen een beeld van wie er nu ontbreekt.

Het leven zelf verscheen in 2017 bij Uitgeverij Atlas Contact, en werd in 2021 heruitgegeven door Uitgeverij Hollands Diep. De roman werd genomineerd als Beste Boek voor Jongeren en bewerkt voor toneel door de Toneelschuur (‘Speelse en tedere voorstelling’ ****, Trouw).

Reacties
Het leven zelf is een literaire koorddans van een jonge evenwichtskunstenaar die maling heeft aan veiligheidsnetten en niet bang is voor een vrije val Wout Vlaeminck, Ons Erfdeel Een indrukwekkende ode aan het herinneren Jelmer Soes, NBD Biblion Al is Amos er zelf vanaf enig moment niet meer, zijn contouren worden door alle elkaar overlappende en aanvullende verhalen steeds duidelijker. Samen leggen de anderen bloot wat Amos over het hoofd gezien heeft: dat er meer lijn zat in wie hij was en wat hij deed dan hij vermoedde. Dat hij er voor die anderen toe deed. Liliane Waanders, Hanta Bij het lezen van Het leven zelf viel ik direct voor de precieze, poëtische stijl. De schoonheid en betekenis zit bij Ten Napel in de beschrijving van een detail, een korte gedachte of dialoog in enkele woorden. Zijn spaarzame taal roept een grote gevoelswereld op. ... Alle personages zijn op hun manier bezig met het zoeken naar verbinding. Door ons deelgenoot te maken van hun zoeken is het boek een troostende uitnodiging in het verplaatsen in de ander. Loek de Bakker, regisseur toneelbewerking Ragfijne roman, fenomenaal geschreven, direct en gelaagd tegelijk. En ondanks het zware onderwerp – de zelfmoord van een jonge man – is het een ode aan wat het leven de moeite waard maakt: liefde, vriendschap, familie, het vermogen tot contact, tot troost, tot levenslust, ook als die vermogens niet altijd toereikend zijn. Wat een mooie, tedere roman! Joost Baars, auteur van Binnenplaats De gevoeligheid waarmee Ten Napel schrijft, grenst soms aan die van Italo Calvino en Georges Perec, wiens roman Een man die slaapt overeenkomsten vertoont met Het leven zelf. Ten Napel mikt hier en daar recht op het hart. Wout Vlaeminck, Ons Erfdeel In de coulissen van de verhalen is Amos steeds aanwezig. Hij komt langzaamaan als personage uit de verf in de woorden die de personages voor hem kunnen vinden. Ze tasten, zoeken, filosoferen, beschouwen. Hoe goed ken je een ander? Welke rol speelt toeval in je leven? Welk beeld krijgt een overleden geliefde in je herinneringen? Hoe geef je vorm aan het schuldgevoel dat je beklijft als een dierbare zelfmoord heeft gepleegd? De kracht van deze ingetogen, verstilde roman zit hem niet alleen in de puntgave poëtische stijl of de ragfijne gelaagdheid van het verhaal, maar vooral ook in de organische opbouw. Jury Beste Boek voor Jongeren